تفاوت آسپرگر و اوتیسم به صورت واقعی، در این است که افراد مبتلا به سندروم آسپرگر امکان دارد به عنوان نوروتیپیک با نشانه های خفیفی شبیه اوتیسم، زندگی راحت تری را تجربه کنند. البته بسیاری از مردم این دو اختلال را به یک شکل می دانند و حتی زمانی آسپرگر متفاوت از اوتیسم شناخته می شد. اما امروزه علائم و نشانه هایی که زمانی بخشی از تشخیص آسپرگر بودند، امروزه تحت عنوان اختلال طیف اتیسم (ASD) قرار می گیرند.
در هر حال، اختلاف بین آن چه از اصطلاح اوتیسم و اصطلاح آسپرگر تلقی می شود قدمت زیادی دارد. در این مقاله هم ما به تفاوت ها و نشانه های هر دو بیماری می پردازیم و به دلایل این که چرا امروزه آسپرگر بخشی از اختلال طیف اوتیسم محسوب می شود اشاره می کنیم. پس با ما تا پایان همراه باشید.
سندروم اسپرگر چیست؟
برای این که به تفاوت آسپرگر و اوتیسم بیشتر نزدیک شویم، لازم است بدانیم سندروم آسپرگر چیست؟ امروزه سندروم آسپرگر به نوعی اختلال طیف اوتیسم گفته می شود که با نقص در برقراری روابط اجتماعی، الگوهایی که مکرر هستند و رفتارهایی که محدود هستند شناخته می شود. افراد مبتلا به این سندروم علایق و فعالیت های ویژه خود را دارند.
علائمی که این بیماران از خود نشان می دهند آن ها را روی زنجیره اختلال طیف اوتیسم قرار می دهد. برخی باورها بر این است که چون سندروم آسپرگر در اختلال طیف اوتیسم قرار می گیرد، افرادی که به این اختلال مبتلا هستند عملکرد بهتر و بالاتری دارند. بیماران مبتلا به سندروم آسپرگر اگرچه از لحاظ کسب مهارت های زبانی هیچ مسکلی ندارند اما ممکن است در کسب مهارت های حرکتی با تاخیر در رشد مواجه باشند.
در حال حاضر، اصطلاح سندروم آسپرگر در تشخیص رسمی قرار نمی گیرد اما همچنان کاربرد زیادی دارد. بر طبق برخی از تحقیقات، از خر ۱۰ هزار کودک، دو نفر دچار اتیسم با عملکرد بالا هستند که نشانه های آسپرگر در آن ها قابل مشاهده است.
مراجعه به کلینیک توانبشخی (کاردرمانی و گفتار درمانی) در بهبود علائم و عوارض آسپرگر بسیار موثر است. کلینیک همراه در شرق تهران با خدمات تخصصی کاردرمانی و گفتار درمانی ابتدا مراحل تشخیص و تفاوت آسپرگر و اوتیسم را ارزیابی می کند. سپس از روش های جدید و به روز با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته در کنار این بیماران و خانواده هایشان می ماند.
علائم و نشانه های سندروم آسپرگر
گرچه ریشه های سندروم آسپرگر و اوتیسم کاملاً مشخص نیستند اما تحقیقات بر روی ناهنجارهای مغزی اشاره دارند. به این معنا که مغز کودکان سالم در برابر کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر از نظر ساختار و عملکرد با هم فرق دارند.
چنین تصور می شود که این تفاوت ها ناشی از حرکت غیرعادی سلول های جنین در حین تشکیل نطفه است که بر روی ساختار مغز تاثیر می گذارد و مدار عصبی کنترل افکار و رفتارها را تغییر می دهد.
همچنین نقش ژنتیک در بروز اختلال طیف اتیسم و سندروم آسپرگر هم ثابت شده است. در اینجا به خلاصه ای از علائم و معیارهای تشخیص آسپرگر اشاره می کنیم. دقت در هر یک از این موارد می تواند ما را به تفاوت آسپرگر و اوتیسم نزدیک تر کند.
- عدم توانایی در مشارکت و گفتگوهای دو نفره.
- ارتباطات کلامی یا غیرکلامی و غیرعادی که از علائم رایج آسپرگر است.
- فرد مبتلا به آسپرگر به دنبال مشارکت در امور اجتماعی، فعالیت ها و اهداف دیگران نیست.
- یکی دیگر از علائم آسپرگر، عدم توانایی در اظهار عاطفه و عدم واکنش به عواطف اجتماعی است.
- از دیگر علامت های آسپرگر، عدم توانایی در ایجاد روابط دوستانه با همسالان و حفظ این روابط است.
- بروز رفتارهای تکراری شامل رفتارهایی که ممکن است به خود فرد آسیب بزند.
- حساسیت های بیش از حد به جنبه های حسی محیط پیرامون.
- علایق محدود و دل مشغولی های غیرعادی و شدید.
- تکان دادن یا پیچاندن دست یا حرکات مکرر بدن.
- گرایش به انجام فعالیت های خاص و روتین.
اوتیسم چیست؟
در اینجا برای پی بردن به تفاوت آسپرگر و اوتیسم، در مورد اوتیسم بیشتر توضیح می دهیم. اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا اختلال اوتیسم، یک اصطلاح گسترده است که پزشکان برای توصیف گروهی از اختلالات عصبی – رشدی استفاده می کنند. این اختلالات با مشکلاتی مانند تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشخص می شوند.
افرادی که به ASD مبتلا هستند دارای رفتارهای کلیشه ای، محدود و تکراری هستند. استفاده از اصطلاح طیف در تعریف اوتیسم، نشان دهنده این حقیقت است که علائم این اختلال در بین افراد متفاوت است و انواع و شدت متغیری هم دارد. اتیسم در پسران چهار برابر دختران مشاهده می شود. همچنین گفتنی است، این بیماری معمولاً قبل از ۳ سالگی بروز پیدا می کند و علائمی بسیار گیج کننده دارد.
اگرچه شدت علائم در افراد بسیار متنوع است، اما در همه افراد مبتلا شاهد اختلالات نامتغیر در مهارت های ارتباطی و اجتماعی هستیم. به معنای دیگر، بیشتر کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند علاقه های محدود و رفتارهای تکرار شونده دارند. البته ممکن است والدین متوجه شوند که نوزادشان از برقراری تماس چشمی خودداری می کند یا پاسخی نمی دهد.
همچنین امکان دارد، والدین متوجه شوند که نوزاد نمی تواند پیوند عاطفی با آن ها برقرار کند. به این ترتیب، کودکان اوتیسم، پاسخ های نامعمول به تجربیات حسی دارند و ممکن است به بوها، طعم های خاص، بافت ها و صداها حساس باشند. این کودکان ممکن است در هماهنگی حرکتی نقص داشته باشند و عضلاتشان هم ضعیف باشند.
کودکان اوتیسم، بسیاری از حرکات تکرار شونده را از اوایل زندگی دارند. همچنین ممکن است اشیاء را بارها و بارها بچینند و به هم بزنند. این کودکان ممکن است با حرکاتی مکرر مانند گاز گرفتن یا با ضربه سر به خود آسیب بزنند. با توجه به نکات گفته شده، شاید بهتر بتوان به تفاوت آسپرگر و اوتیسم نزدیک شد!
علائم اوتیسم
به این نکته توجه داشته باشید که همه کودکان اوتیستیک علائم مشابهی از خود بروز نمی دهند یا حتی علائم را به یک اندازه هم تجربه نمی کنند. پس به همین جهت است که به اوتیسم یک طیف گفته می شود. درواقع، طیف وسیعی از تجربیات و رفتارها را می توان ذیل چتر تشخیص اوتیسم قرار داد.
در ادامه به علائم اوتیسم می پردازیم که می توانند به تشخیص ابتلای فرد به اوتیسم کمک می کنند:
- تفاوت در شیوه های یادگیری و رویکردهای حل مسئله: مانند یادگیری سریع موضوعات پیچیده یا توانایی و تسلط بر کارهای فیزیکی یا مکالمه با حفظ نوبت.
- تفاوت در پردازش تجربیات حسی: مانند حساسیت بیش از حد به لمس یا صدا
- علاقه های عمیق و پایدار: در موضوعات خاص.
- مشکل در پردازش یا مشارکت در شرایط عصبی، اجتماعی، تعاملی: مانند سلام کردن به کشی که به او سلام کرده است.
- تمایل شدید به حفظ روال های روتین و برقراری نظم: مانند داشتن یک برنامه یکسان برای همه روزها یا مرتب کردن وسایل شخصی به روشی خاص.
- مشکل در پردازش و ایجاد ارتباطات کلایم یا غیرکلامی: مانند مشکل در بیان افکار با کلمات یا نمایش بیرونی احساسات. گفتاردرمانی اوتیسم با ارزیابی های دقیق به تشخیص اوتیسم و سپس تنظیم برنامه درمانی اقدام می کند.
تفاوت سندروم آسپرگر و اوتیسم
همان طور که گفته شد، آسپرگر و اوتیسم دیگر تشخیص های جداگانه ای محسوب نمی شوند. افرادی که قبلاً تشخیص آسپرگر دریافت کرده اند فدر حال حاضر تشخیص اوتیسم را دریافت می کنند. الته افرادی که قبل از تغییر معیارهای تشخیص در سال ۲۰۱۳، بیماری آن ها آسپرگر تشخیص داده شده است، هنوز به عنوان مبتلا به آسپرگر شناخته می شوند.
تفاوت آسپرگر و اوتیسم می تواند به صورت واقعی این باشد که افراد مبتلا به آسپرگر با داشتن علائم و نشانه های خفیف اتیسم، مشکلات کمتری دارند. یعنی این بیماران همان طور که قبلاً هم گفتیم، زندگی راحت تری دارند. البته که رفتارهای اوتیستیک، از نظر اجتماعی معمولی نیستند، اما به این معنا هم نیست که اوتیسم لزوماً مشکل به حساب می آید.
تفاوت آسپرگر و اوتیسم هر چه باشد، مهم ترین نکته این است که این افراد باید توسط اطرافیانشان پذیرفته شوند. همچنین این افراد باید بدانند که دیگران به آن ها علاقه دارند و از آن ها حمایت می کنند. حالا در این میان افرادی معتقد هستند که بیماران طیف اتیسم باید خدمات پزشکی دریافت کنند. اما مسلم است که درمان های پزشکی در کنار شیوه های مراقبتی می تواند در روند زندگی و استقلال بیمار بسیار کمک کننده باشد.
درمان های روان شناختی یا روان درمانی CBT، داروهایی برای درمان اضطراب OCD، اصلاح رژیم غذایی یا مصرف برخی مکمل ها، گفتاردرمانی، کاردرمانی اتیسم , ماساژ درمانی می تواند برای فردی که رفتارهایش بخشی از آسپرگر یا اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می شود، بسیار تاثیرگذار خواهد بود.
نتیجه گیری
در این مقاله به سندروم آسپرگر و اختلال طیف اوتیسم پرداختیم و تفاوت آسپرگر و اوتیسم را هم بررسی کردیم. درواقع، متوجه شدیم که سندروم آسپرگر دیگر کاربردی نیست و علائمی که زمانی برای تشخیص این بیماری استفاده می شدند، در حال حاضر در اختلال طیف اتیسم جای دارند.
نکته مهم دیگر هم این که تشخیص اتیسم لزوماً به معنی شناسایی بیماری نیست که باید درمان شود، بلکه فرد اوتیستیک را باید بپذیرید و دوستش داشته باشید. مرکز توانبخشی همراه در خیابان دماوند، با مجوز رسمی از سازمان بهزیستی، از همکاری بهترین متخصصان و درمانگران مجرب در حوزه روانشناسی و مشاوره برخوردار است که در زمینه تشخیص و تفاوت آسپرگر و اوتیسم فعالیت می کنند. ما آماده ایم تا دانش و تجربه مان را در اختیار شما عزیزان قرار بدهیم.
بدون دیدگاه