گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی :

لکنت مرزی چیست؟

این کودکان بیش از دو ناروانی در هر صد کلمه را نشان می دهد و در این کودکان وقوع ناروانی نسبت به کودک با ناروانی طبیعی به بیش از 10% افزایش می یابد.  این سطح از ناروانی با تکرارهای بخشی از کلمه و تکرارهای کلمه ای تک هجایی مشخص می شود. ممکن است بیش از دو بار تکرار شود و ناروانی در این سطح خفیف باقی می ماند. در کودک با لکنت مرزی علائم ثانویه کلنت اعم از: چشمک زدن، حالات خاص صورت یا تکان دادن پاها در هنگام تلاش برای بیان کردن کلمات وجود ندارد و کودک آگاهی و احساس نگرانی کمی دارد. لکنت مرزی در نتیجه تداخل عمل بین تسریع کننده‌های سرشتی کودک و استرسهایی که نتیجه تقاضاهای رشدی و محیطی کودک است به‌وجود می آید. درمان برای این کودکان بر اساس این فرضیه است که اگر استرسهای وارد بر کودک و گفتارش کاهش یابد، لکنتش کم‌کم متوقف می‌شود و گفتار او کاملا روان می‌گردد.زیرا پلاستیسیتی بلوغ عصبی طبیعی به بسیاری از این بچه ها اجازه می‌دهد تا تسریع کننده های ذاتی برای لکنت را جبران کنند. گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی جهت رفع لکنت، بسیار کاربردی است.

 گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی ؟

لکنت یک اختلال چندعاملی است که از همان روزهای اول برحسب شرایط فرد گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی شامل مداخلات مستقیم و غیرمستقیم است، بنابراین در صورت بروز علائم لکنت مداخله زودهنگام گفتار درمانی، لازم و ضروری است.

درمان غیرمستقیم:

نوعی از درمان که در آن والدین بطور مستقیم مورد آموزش و مشاوره قرار می گیرند و کودک بطور غیر مستقیم در جلسات درمانی توسط درمانگر تحت درمان قرار می گیرد.  هدف، ساختن محیطی است که روانی را تسهیل می کند.این کار از طریق کاهش استرسهای محیطی صورت می گیرد. این نوع درمان برای کودکان مبتلا به لکنت مرزی بدون آگاهی و یا کودکان دارای آگاهی، اما بدون انگیزه و علاقه به درمان توصیه می گردد. هدف در این نوع درمان این است که آگاهی کودک نسبت به لکنت  در همان سطح اولیه باقی بماند. درمان غیر مستقیم بدون ایجاد فشار مستقیم و صرفا از طریق انجام و تکرار رفتارهای هدف در قالب بازی و اعمال خوشایند برای کودک به سمت ایجاد رفتارها و عادات جدید و صحیح گفتاری اقدام می نماید. اگر درمان غیرمستقیم برای کاهش لکنت در 6 هفته موثر نبود و یا لکنت کودک خیلی پیشرفته‌تر از ابتدای مراجعه شد، مراحل روش مستقیم را نیز اضافه می کنیم.

درمان مستقیم:

 این نوع درمان خاص افرادی است که از مشکل خود آگاه هستند. حتی در سنین پایین نیز در صورت وجود آگاهی از مشکل می‌توان از این نوع درمان استفاده نمود.نكته مهم اينكه متناسب با سن و سطح درك مراجع، انتظارات و سطح  پيچيدگي درمان بايستي تعديل گردد. وجود انگیزه بالا و علاقه برای این نوع درمان از اهمیت زیادی برخوردار است. اصول درمان مستقیم به شرح زیر است:

– حضور مستقیم والدین و کودک در مرکز درمانی
– انجام کار مستقیم با کودک
– ارائه مشاوره مستقیم به والدین
– انجام جلسات درمانی بصورت منظم و هفتگی
– افزایش انگیزه و علاقه کودک برای درمان
– تعدیل برنامه درمانی با توجه به سطح تحمل و توانایی مراجع

همچنین گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی می تواند شامل درمان مشاوره ای باشد که عبارت است از :

      – ارائه رفتار عادی با کودک
– اجتناب والدین از احساس گناه، شرمساری، وحشت، نگرانی و اضطراب
– افزایش میزان ارتباط گفتاری بصورت آرام،  شمرده و آهنگین
– داشتن تماس چشمی مناسب حین گفتار
– عدم ایجاد آگاهی در کودک نسبت به ناروانی گفتارش
– دادن مسئولیت های خوشایند به کودک در حد توانش و ارائه بازخورد مثبت
– تعریف از توانائیهای کودک در حضور دیگران (تقويت اعتماد بنفس)
– عدم قطع گفتار کودک
– عدم تقلید گفتار کودک
– عدم تمسخر و سرزنش کودک و نامگذاری و نسبت دادن القاب نامناسب
– ایجاد شرایط مناسب برای ارتباط بیشتر  با همسالان

     – فراهم کردن شرایط مناسب برای تخلیه صحیح انرژی کودک
– فراهم کردن الگوی مناسب رفتاری و گفتاری  برای کودک
– حذف فشار زمان از روی کودک
– عدم اجبار برای گفتن داستان و شعر در حضور دیگران
– افزایش توانائیهای گفتاری و زبانی و حافظه شنیداری کودک
– عدم استفاده از جملات طولانی و پیچیده با کودک و در حضور وی
– کاهش امر و نهی و بازخواست مکرر از کودک
– حذف رفتارها و توقعات ایده آلیستی و بیش از حد
– فراهم کردن شرایط مناسب برای تخلیه صحیح انرژی کودک

اهداف گفتاردرمانی در کودک مبتلا به لکنت مرزی :

کاهش بسامد ناروانی

کاهش غیرطبیعی بودن لکنت

کاهش احساسات منفی در مورد لکنت و در مورد صحبت کردن

کاهش تفکرات و نگرش‌های منفی در مورد لکنت و در مورد صحبت کردن

کاهش اجتناب

افزایش توانایی های ارتباطی

ایجاد محیطی که روانی را تسهیل کند- به خصوص برای لکنت مرزی

در درمان این کودکان درمانگر باید ویژگی هایی نظیر: احساس همدردی با مراجع، هوش و تجربه کافی و خلاقیت کافی داشته باشد.

منابع:

1.Ajdacic-Gross, V., Bechtiger, L., Rodgers, S., Muller, M., Kawohl, W., Von Kanel, R., et al. (2018). Subtypes of stuttering determined by latent class analysis in two Swiss epidemiological surveys. PLoS One 13:e0198450. doi: 10.1371/journal.pone.0198450

2.Donaghy, M. A., and Smith, K. A. (2016). Management options for pediatric patients who stutter: current challenges and future directions. Pediatric Health Med. Ther. 7, 71–77. doi: 10.2147/phmt.s77568

3.Kefalianos, E., Onslow, M., Packman, A., Vogel, A., Pezic, A., Mensah, F., et al. (2017). The history of stuttering by 7 years of age: follow-up of a prospective community cohort. J. Speech Lang. Hear. Res. 60, 2828–2839. doi: 10.1044/2017_jslhr-s-16-0205

 

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *